Dit was Reveil 2023
Op 1 november organiseerden we op de gemeentelijke begraafplaats Reveil, een troostmoment met poëzie en muziek.
Met dank aan volgende mensen die ervoor zorgden dat het een mooi troostmoment was:
- De leerlingen van SASK Lichtervelde (lagere school), die één voor één prachtige tekeningen maakten op postkaarten. Enkele postkaarten werden gebruikt en verdeeld onder de aanwezigen. Op de achterkant poëzie.
- Aan de auteurs waarvan we hun poëzie mochten gebruiken.
- Yann Muylle, Dries Naert en Elise Verfaillie die de poëzie naar voor brachten.
- Willem Naert en Judit Neirynck, de twee trompettisten die livemuziek brachten.
- De aanwezigen.
Misschien tot volgend jaar!
Agnes Debaillie (1928-2012)
Als, achter die gevel daar, in de Neerstraat,
de roodpluchen zetels konden klappen,
ze zouden vooral klappen over en voor
Agnes – die er helaas niet meer is. Of toch.
Ons toch nog altijd op het witte doek van onze
verbeelding blijft verwelkomen, zoals weleer,
bij het loket, steevast in haar zwarte mantelpakje,
het kapsel in een chignon, zo’n chique dot,
de pretlichtjes in haar ogen, het onbetaalbare
surplus bij enkele uren filmgenot.
© Patrick Cornillie
All Souls Day
Ritselende bladeren
vredig neergevallen.
Een zachte wind,
maar de bomen zwijgen.
Dwalen langs de graven.
Gouden ochtendlicht op het pad
schijnt doorheen de bossen.
Nog een vallend blad.
(Ann 1972 - 2022)
Willem Naert
Tussen ons de zee.
Geen vaart vandaag
en ook morgen niet.
Later
als het tij
keert ze naar de haven.
Nu
klampt ze zich vast
aan het hout dat
op haar gedachten
drijft
daar ergens
daar
waar
ze weent
lacht
kracht
vorst
voor de ultieme overtocht.
(Marie-Jeanne 1928 - 2021)
©Sylvie Anzempamber
Zij is niet de dode
letter op de zerk, die gekerfde naam
bedolven onder mosterdkleurig gras.
Ik gooi halmen en aarde in de poel.
Maar waar komt dat water vandaan
naast haar graf. Zij is wakker. Hoor
het kabbelen van haar lauwe stem
klaar en duidelijk tussen het tumult
op familiefeesten. Zij zit in de hoek
op haar knieën, zij schrobt de doffe
smet weg, werkt zich in het zweet
in haar schort met blauwe bloemen.
Zij is meer dan die vergeelde foto’s
op de tombe. Zij spoelt het schuim
uit haar mond. Zogezegd rast zij
de zeep die gaandeweg verdwijnt
op de kartelrand van het wasbord.
(Agnes 1938 – 1992)
©Geert Viaene
Verder zonder
de koffer staat altijd in de weg
overvol maar niet uitpuilend
ook al zetten we hem
bovenop de oude kleerkast
de inhoud is bekend
open maken hoeft niet
even aanraken is genoeg
op vakantie sleuren we hem mee
onvoelbaar loodzwaar
tussen de tassen op de achterbank
af en toe even openen
bij een kampvuur
een verhaal achterlaten
de stroom droogt nooit op
(Sebastiaan 2002 - 2017)
©Vincent Vandommele
When I am laid in earth
Thy hand, Belinda, darkness shades me,
On thy bosom let me rest,
More I would, but Death invades me;
Death is now a welcome guest.
When I am laid, am laid in earth,
May my wrongs create
No trouble, no trouble in thy breast;
Remember me, remember me, but ah! forget my fate.
Remember me, but ah! forget my fate.
©Henri Purcell (songtekst)
Mistra
Onbehoorlijk
is de last
van het verleden
die doden
vermoeit
en levenden
verblijdt.
Wie slaapt
is dood nog voor
zijn tijd
is gekomen
de mond
gevuld met as
en ademnood
De ogen die
kijken leggen
zich neer
bij de ogen
die zien ouder
dan het oudste
woord.
©Jozef Deleu
**j
Ik mis jou zo.
Morgen. Gisteren en vandaag.
Ik wens dat ik
jou
terug mag wensen.
En laat jou verder lachen, dansen, stil zijn of genieten, jou zijn. In mijn hoofd.
Ben je er.
In mijn hart. Blijf je er.
(Anneleen 1988 - 2021)
Ingeborg Locy
Tranen drogen op
die keer dat ik je hoofdhuid kaal maakte
stal ik een lokje van je bruingrijze haren
bewaarde het in het houten doosje tussen de eerste haren
van mijn zonen
haar verteert niet, wist je dat?
Er hangt een traan
in de rechterhoek
van je linker oog
ik wil die met mijn vinger strelen
voor eeuwig bewaren in een afgesloten fles
(Christiane 1949 - 2003)
©Jenka Watteny
